Monday, January 01, 2007

HET JAAR EINDIGT MET DRIE DODEN (en dan vergeet ik Turkmenbashi nog)


Gerald Ford is heilig verklaard en zijn pardon voor Nixon vergeven.
James Brown is bij Elvis en met Saddam (nu gelukkig verenigd met zijn buddy Pinocho) hebben de Amerikaanse media hun geliefkoosde bad guy verloren.

Opvallend weinig was er in de stroom aan media-aandacht te vinden over de Amerikaanse steun aan Saddam in de jaren tachtig. De massamoord op de Koerden in 1988 was toen nauwelijks nieuws. De aanvallen met gifgas op onder andere het dorp Halabja hadden tussen 15 en 19 maart 1988 plaats. Pas op 26 maart schrijft de New York Times een nogal lauw commentaarstuk:

Washington and Moscow have to get an urgent message to Baghdad now: Stop using these weapons or forfeit outside support.

Die steun kwam er onder andere via de Chileen Carlos Cardoen, de kleinzoon van een immigrant uit het Westvlaamse Beselare. Cardoen is een verhaal op zich - stof voor tenminste één misdaad-en spionageroman met alle nodige elementen van seks, geweld en suspens. (Zie onder andere het verhaal van Jonathan Moyle, een Britse journalist die opgehangen terug werd gevonden in Hotel Carrera in het centrum van Santiago.) Hij hielp zijn vriend Pinochet uit de nood toen Edward Kennedy het Amerikaanse Congres zo ver kreeg dat het wapenleveringen aan het dictatoriale bewind verbood en Cardoen de peetvader van de inheemse Chileense wapenindustrie werd.

Door wapens en explosieven te maken en daar grof aan te verdienen kreeg Cardoen de smaak te pakken. Hij werd nauw bevriend met een andere dictator en was algauw een graag geziene gast in de paleizen van Saddam in Bagdad. Zo dik waren ze dat Cardoen de Iraakse sterke man met tederheid zijn neef noemde. Saddam had in zijn oorlog tegen Iran grote behoefte aan wat in het jargon van de handelaars in de dood anti-personnel wapens wordt genoemd: tuigen die doden op industriële schaal. Cardoen kon voldoen aan de vraag. Zijn grote hit was de fragmentatie-of clusterbom: een container die op geringe hoogte boven de grond openging en duizenden kleinere dodelijke projectielen verspreidde. Saddam maakte er met groot succes gebruik van tegen de opeenvolgende golven jonge mannen die de Ayatollahs in Teheran het slagveld en de dood instuurden.

Maar Cardoen had nog meer in zijn kast: hij leverde ook ontstekingsmechanismen speciaal ontworpen voor de chemische wapens die als in een replay van de loopgravenoorlog in het Westvlaanderen van zijn grootvader de wolken mosterdgas verspreidden met een gruwelijke dood tot gevolg. Hij bouwde een wapenfabriek in de buurt van Bagdad en er waren ver gevorderde plannen om Amerikaanse civiele Bell helikopters om te bouwen voor militair gebruik. Door de invasie van Koeweit en de Golfoorlog vielen deze mooie plannen en duigen en verzuurden de betrekkingen tussen Cardoen en Washington.

Toen ik Carlos Cardoen begin jaren 90 in Santiago ontmoette was hij nog altijd vol trots over zijn prestaties als wapenproducent- en handelaar en hij toonde met zichtbaar genoegen een model van het product dat hem onmetelijk rijk had gemaakt: de clusterbom - in Chili goedkoop geproduceerde Amerikaanse technologie. Maar over zijn banden met Pinochet en zijn neef Saddam Hoessein was hij heel wat minder praatlustig. Chili had toen al de eerste stappen gezet op weg naar het herstel van de democratie en Cardoen - nu een democraat geworden - had zich gedeeltelijk van zijn wapenactiviteiten ontdaan. Hij had zijn bedrijvigheden naar het Zuiden van Chili verkast waar hij als wijnboer een nieuw leven en een nieuwe succesvolle commerciële carriere was begonnen. Hij levert nu aan de Amerikaanse markt maar kan helaas niet komen klinken met zijn zakenpartners in de bestuurskamers in Californië.

De Amerikaanse douane en justitie ontdekten immers - rijkelijk laat - dat de Chileen met zijn export van Amerikaanse technologie naar Irak de wet had overtreden en tot op vandaag kan hij het grondgebied van de Verenigde Staten niet betreden zonder gevaar te lopen te worden gearresteerd. Maar alles wijst erop dat de regering Reagan en later die van George Bush (de oudere) wel degelijk wisten dat de wapens onder Amerikaanse licentie in Chili geproduceerd hun weg vonden naar het regime van Saddam.

Pikant is dat Robert Gates, nu minister van Defensie en toen vice-directeur van de CIA in het Congres onder vuur kwam te liggen vanwege zijn betrokkenheid bij de wapenleveringen niet alleen aan Iran (het Iran-Contraschandaal) maar ook aan Saddam Hoessein met Cardoen als middleman. Gates en de CIA hebben altijd hun banden met Cardoen ontkend.

Voor wie naar de Belgische connectie zoekt: herinner u het superkanon van Gerald Bull.
Bull was een Canadese zakenman-ingenieur die een lange-afstandskanon voor Saddam ontwikkelde (Project Babylon) toen hij bij zijn appartement in Ukkel werd vermoord - vermoedelijk door de Mossad.

Meer over Cardoen, Clusterbommen en Cabernet

How U.S. Arms and Technology Were Transferred to Iraq

Een van de betere artikels over de dood van Saddam

Zie ook: Robert Fisk The Independent


Robert Fisk: He takes his secrets to the grave. Our complicity dies with him
How the West armed Saddam, fed him intelligence on his 'enemies', equipped him for atrocities - and then made sure he wouldn't squeal

Alternatieve download

No comments: