MOET HET BESTE NOG KOMEN?

Barack Obama heeft de verkiezingen gewonnen en dat is goed nieuws. Je moet er niet aan denken dat een man als Romney de vinger op de nucleaire knop zou hebben. De afgelopen vier jaar heb ik Obama kritisch gevolgd en veel van wat ik zag was niet leuk. Was ik ontgoocheld over Obama? Nauwelijks, want ik had nooit hoge verwachtingen van de wollige boodschap van " hope" en "change."

Ook nu geloof ik niet dat we wonderen moeten verwachten van een president die zich omringt met de figuren die in hoge mate medeverantwoordelijk zijn voor de economische crisis: de discipelen van Robert Rubin, de profeet van de deregulering die omder Clinton de brandmuren tussen speculanten en bona fide bankiers heeft gesloopt en de bubble creëerde die in 2008 is uiteengespat.. De laureaat van de Nobelprijs voor de vrede is de vader van een nieuwe infernale oorlogsdoctrine: die van de drone-oorlog die dood zaait van achter een computerscherm en de professor grondwettelijk recht ziet er geen graten in om de ondermijning van de burgerlijke vrijheden, onder Bush begonnen, voort te zetten. Om over zijn laffe abdicatie in het klimaatdebat nog te zwijgen en zijn zwakke aanzetten tot een  evenwichtiger Midden-Oostenpolitiek. Zijn vroegere speciale gezant voor het Midden Oosten, George Mitchell, moest ontgoocheld constateren dat GW Bush krachtdadiger optrad tegen de illegale nederzettingen dan zijn opvolger.

Dat gezegd zijnde spreekt het vanzelf dat Mitt Romney op al die gebieden waarschijnlijk nog veel driester te werk zou zijn gegaan. Steuntrekkers, vrouwen, homo's, armen en "illegale" immigranten hadden zich mogen klaar houden voor een aanval zonder voorgaande.

De recepten van de Tea Party die Romney genegen is komen neer op een agressieve aanslag op de weinige rechten en voordelen die hen na ruim drie decennia sociale afbraak (Reagan, Bush, Clinton, Bush) nog restten. Rechts in Amerika heeft zich nooit verzoend met de geringe sociale verworvenheden van Roosevelts New Deal en Johnsons War on Poverty. Romney zou wellicht tegen de restanten de finale aanval hebben ingezet.

Ja de overwinning van Obama is een goede zaak op voorwaarde dat de grassroots bewegingen hem voortdurend het vuur aan de schenen leggen: de milieubeweging, de vrouwen, de latino's, de vakbonden, de occupy-beweging, kortom de 99%. 

Obama kleurt van nature centrum rechts - de grote verzoener die dacht met de rabiate rechtervleugel van de Republikeinse partij (een andere vleugel is er niet meer) zaken te kunnen doen.

 Het drama van de Verenigde Staten is het perverse tweepartijensysteem dat voor de progressieve kiezer de keuze  beperkt  tot "het minste kwaad." Echt progressieve kandidaten worden van meet af aan gemarginaliseerd omdat ze geen toegang hebben tot de fantastische sommen die nodig zijn voor een politieke campagne. Zij maken geen kans in de "hidden primary" die waar het grootkapitaal bepaalt wie wel en wie niet kans zal maken. Dat grote groepen van de bevolking - met name de 50 miljoen armen - niet politiek vertegenwoordigd zijn is daarvan het gevolg. Zij kunnen alleen hopen dat de massabewegingen op straat komen en dat hun kreet tot in het Witte Huis zal worden gehoord.

Johan Depoortere