Thursday, February 15, 2007

HILLARY’S OORLOGEN

De oorlog in Irak blijft Hillary Clinton achtervolgen – of beter: haar stemgedrag dat de oorlog mee heeft mogelijk gemaakt. In het najaar van 2002 stemde Hillary in de senaat voor een motie die president Bush toestemming gaf om geweld te gebruiken tegen Saddam Hoessein.Op vrijwel elke verkiezingsbijeenkomst wordt ze daaraan herinnerd. Roger Tilton, een democratische kiezer, reed meer dan drie uur naar Berlin, tegen de Canadese grens in New Hampshire om Hillary die ene vraag te stellen: Heeft ze spijt van haar stem?

Maar spijt is niet wat Clinton over de lippen kon krijgen. In plaats daarvan gaf ze haar standaardantwoord: “Als ik toen had geweten wat ik nu weet zou ik anders hebben gestemd. Maar ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn stem op mij. De fouten zijn gemaakt door de president die het land en het congres heeft misleid en in een oorlog heeft meegesleurd die nooit gevoerd had moeten worden.”

Tilton was niet tevreden met dat antwoord. In een interview met radio Democracy Now zei hij: Als ik toen had geweten wat ik nu weet – dat is geen bevredigend antwoord. Ik stelde een simpele vraag en ik wou een simpel antwoord: heeft ze ja of neen spijt van haar stem. Ze gaf een politiek antwoord, alsof ze in haar kaartenbak greep en het antwoord aflas.

De verkiezingsmeetings in staten als New Hampshire en Iowa – lang vóór de eigenlijke verkiezingscampagne – maken deel uit van de politieke folklore in Amerika. Maar ze zijn ook de plek bij uitstek voor de democratische basis om de kandidaten uit te horen en het vuur aan de schenen te leggen. Clinton weet dat ze door die vuurproef moet om de nominatie van haar partij binnen te halen, maar ze kijkt nu al verder. In de algemene verkiezingen moet ze de twijfelende kiezer, de onafhankelijke en de swing voter weten te overtuigen. Ze weet ook dat een meerderheid van de Amerikanen de oorlog in Irak spuugzat is maar ook geen overhaaste terugtrekking van de troepen wil.

Dus moet Clinton heel behendig manoeuvreren om haar eigen basis niet tegen de haren in te strijken en tegelijk geloofwaardig te blijven bij de andere kiezers.

Maar die evenwichtsoefening is nu net wat haar zo bij uitstek een politica van het establishment maakt – een Washington insider in een tijd waarin Washington voor de gewone Amerikaan zoveel betekent als corruptie, politiek gemarchandeer en machteloos gepalaver.

De verkiezingsstrijd duurt nog meer dan 20 maanden en politieke pundits voorspellen dat Clinton tegen die tijd wel klaarheid zal moéten scheppen over haar stemgedrag.

De stelling dat ze zich door George W Bush bedrogen voelt – ze had haar stem niet gezien als een toestemming om oorlog te voeren – snijdt natuurlijk geen hout. Zoals columnist Richard Cohen in de Washington Post schreef: het volstond in de herfst van 2002 naar Fox News te kijken om te weten wat de bedoelingen van Bush waren. Hij had toen zelfs al troepen gestuurd. Voor Roger Simon van The Politico staat het daarom vast dat Hillary – wil ze niet door Obama of een andere kandidaat van het tweede echelon worden weggevaagd - met een ietwat overtuigender statement zal moeten komen over haar stemgedrag en simpelweg zeggen: Ik zat fout, ik heb er spijt van.

Maar heeft Hillary spijt? Clinton mag dan al de verantwoordelijkheid voor de fouten in Irak bij George W Bush leggen – zelf hoorde en hoort ze tot de harde lijn als het om het Midden Oosten gaat. Clinton heeft nauwe banden met het AIPAC – American Israeli Public Affairs Committee, de invloedrijkste Zionistische lobby in de Verenigde Staten, die op zijn beujrt dicht aanleunt bij rechts en extreem rechts in Israel. Clintons stemgedrag in de Senaat is honderd percent in overeenstemming met de wensen van het AIPAC. Begin februari sprak ze op een bijeenkomst van de lobbygroep. Het thema: een mogelijke oorlog met Iran. In dat verband zei Clinton: alle opties liggen op tafel - code voor: Ik sta achter eventuele militaire actie tegen Iran.

Johan Depoortere

Tuesday, February 13, 2007

OBAMAMANIA

ph2007021101381.jpg

Sinds vorige week is de mediahype over Barack Obama in een nieuwe fase getreden.De vijfenveertig jarige senator uit Illinois is nu ook officieel kandidaat voor het presidentschap en hoewel de race nog lang is en meer dan 20 maanden ons van de verkiezingen scheiden lijkt het wel of de strijd nu al in alle hevigheid is losgebarsten.Er zijn op dit moment in beide partijen samen een twintigtal al of niet verklaarde kandidaten maar bijna alle aandacht gaat naar de tweestrijd binnen de Democratische partij: die tussen Hillary Clinton en Barack Obama, de nummer één en twee in de opiniepeilingen.

ph2007021101403.jpg Barack Obama is 45, Hillary 59. Barack stelt zich voor als de kandidaat van de verandering, iemand van een nieuwe generatie. Hillary staat voor de generatie van de baby boomers die het de voorbije decennia voor het zeggen heeft gehad. Hillary is de perfecte insider, zij is als geen ander vertrouwd met het pluche van de macht in Washington, Barack is pas twee jaar senator en hij maakt van zijn onervarenheid een verkoopsargument: hij is niet besmet met de zonden van politiek Washington.

Hij is evenmin beladen met een stem voor de oorlog in Irak. Hij was in 2002 – toen de Senaat president Bush de toestemming gaf om de oorlog tegen Saddam Hoessein te beginnen geen lid van het hoge college. Hij was senator van de deelstaat Illinois en hij heeft zich altijd tegen de oorlog verzet. Hillary moet op elke verkiezingsmeeting van haar partij uitleggen waarom ze in de herfst van 2002 Bush wél carte blanche gaf om geweld te gebruiken. In tegenstelling tot bijvoorbeeld John Edwards, de nummer drie van de Democratische kandidaten, kan ze ook geen mea culpa over de lippen krijgen en zeggen dat de ze spijt heeft van haar stem voor de oorlog.

Dat Irak het hoofdthema wordt van de presdientsverkiezingen is nu al duidelijk al kan er tussen nu en november volgend jaar nog veel gebeuren. Clinton rekent erop dat de grote meerderheid van de Amerikanen weliswaar tegen de oorlog is maar ook geen nederlaag in Irak wil – of nog méér chaos in het Midden Oosten. Daarom is ze tegen de recente escalatie waartoe president Bush heeft besloten maar wil ze niet horen van drastische maatregelen om de troepen onmiddellijk naar huis te brengen.

Obama wil met de terugtrekking in mei van dit jaar beginnen en het gros van de Amerikaanse militairen begin volgend jaar uit Irak weg hebben.

Obama maakt met dat standputnt een goede beurt in de voorverkiezingen waar de Democratische basis de kandidaat van de partij aanwijst maar het zou hem stemmen kunnen kosten in de algemene verkiezingen. Hillary zal met haar gematigd standpunt en haar stemgedrag in het verleden meer tegenwind krijgen van de Democratische basis maar haar strategie is dat ze in de algemene verkiezingen ook de weifelende onafhankelijken en zelfs gematigde republikeinen kan aanspreken.

Tussen Barack Obama en de media is het voorlopig nog honeymoon. De man heeft het soort levensverhaal waar het Amerikaanse publiek dol op is: gemengde afkomst (zijn vader was een Keniaanse zwarte, zijn moeder een blanke Amerikaanse), een moeilijke jeugd (hij geeft zonder gene toe dat hij marihuana heeft geprobeerd en in tegenstelling tot Bill Clinton ook heeft geïnhaleerd), sociale werker in probleembuurten in Chicago, Harvard jurist, senator en nu presidentskandidaat.

Zo polariserend als Clinton is zo verzoenend lijkt Obama. Hij overgiet zijn politieke boodschap met het religieus-moreel sausje dat het in Amerika altijd wel doet. En dan is er nog die onweerstaanbaar brede glimlach van hem: kortom de perfecte schoonzoon. Alleen: zijn politieke doelstellingen zijn goed, maar over de manier waarop hij ze wil realiseren is hij tot dusver vaag gebleven. Algemene gezondheidszorg voor alle Amerikanen, het klinkt goed, maar het is nog wachten op een concreet plan. Terugtrekking uit Irak, ok maar wat daarna? Daarom vragen velen die Obama weliswaar sympathiek vinden: where is the meat?

Wednesday, February 07, 2007

HARDE LANDING

abc_astronaut_070206_sp.jpg

Lisa Nowak was een gevierde astronaute. Ze zag er stralend uit in haar oranje astronautenpak toen ze vorige zomer aan boord stapte van de shuttle Discovery voor een ruimtereis naar het Internationale Ruimteschip.Maar sinds een paar dagen is een heel andere Lisa Nowak op het scherm van alle nieuwszenders te zien: een vermoeide en er wat verwilderd uitziende vrouw die beschuldigd wordt van moordpoging op een liefdesrivale. De Amerikaanse media kunnen er niet genoeg van krijgen en alle details worden breed uitgesmeerd.

070206_nowak2_hmed_5pstandard.jpgNowak – een moeder van drie kinderen – had een relatie met een andere astronaut, vluchtleider William Oefelen. Maar die hield er blijkbaar nog een liefje op na: kapitein van de luchtmacht Colleen Shipman. Nowak stalkte haar rivale al enkele maanden. Maar begin deze week ging ze een stap verder: ze besloot de confrontatie aan te gaan met de bedoeling – aldus de rechter in Florida – om Shipman te vermoorden. Nowak had de hele operatie nauwgezet en met de discipline van een hoog opgeleide astronaute voorbereid.

Ze wist dat Shipman op de luchthaven van Orlando zou landen en ze reed de 1500 kilometer van Houston in Texas naar Florida in één ruk door. Om niet te hoeven stoppen droeg ze het soort luiers dat astronauten gebruiken tijdens de ruimtevlucht en ze had al het materiaal bij zich dat ze van tevoren nauwkeurig op een boodschappenlijstje had opgeschreven: een metalen hamer, rubber handschoenen, een luchtdrukpistool, een vouwmes, vuilniszakken een pruik en een zonnebril. Het plan was vermoedelijk om Shipman te ontvoeren en haar later te vermoorden. Zover kwam het niet omdat het slachtoffer weigerde de vermomde Nowak in haar auto te laten stappen. Toen Shipman het raam een paar centimeters opendraaide spoot Nowak pepper spray in haar gezicht.

Wat het verhaal zo onweerstaanbaar maakt voor de media is wellicht de Amerikaanse fascinatie voor heroes en vilains Maar hier komen ook andere vragen aan de orde. De selectie voor een astronaut is zonder twijfel één van de zwaarste ter wereld. De fysieke en psychologische voorbereiding op een ruimtevlucht is bijna onmenselijk veeleisend. Hoe kan het dan dat iemand die dat allemaal met glans heeft doostaan zo laag valt? Het ruimteagentschap NASA, diep in verlegenheid gebracht, schrapte Nowak van de lijst astronauten die in aanmerking voor de volgende vlucht en kondigt een herziening aan van de procedures. De kabelnetworks laten een batterij psychologen, artsen en ruimtevaartspecialisten opdraven om een verklaring te vinden voor Nowaks harde landing. En dat allemaal om tot de conclusie te komen dat een astronaut ook maar een mens is.

Saturday, February 03, 2007

STATISTIEK VAN DE DAG

Winst van Exxon Mobil afgelopen jaar: 39,5 miljard dollar of 107 miljoen per dag.

Dat is de grootste jaarwinst die één enkel bedrijf ooit in de geschiedenis heeft gemaakt.

Het is ook méér (of gelijk aan) het Brutto Nationaal Product van – op 25 na – alle landen ter wereld

Analisten verklaren de recordwinst vooral door de hoge prijzen aan de pomp.

Lee Raymond, de voormalige baas van Exxon voelt zich nu genaaid: hij kreeg een afscheidspremie van slechts 400 miljoen dollar.

Exxon heeft aan research naar alternatieve energiebronnen 0,0 dollar uitgegeven.

Het George C. Marshall Institute – een think tank die onder andere door Exxon wordt gefinancierd waarschuwt voor overdreven klimaatpessimisme. De waarschuwingen van de wetenschappelijke wereld dat een klimaatcatastrofe eind deze eeuw mogelijk is noemt het instituut scrare tactics. Volgens de huidige stand van kennis is er onvoldoende basis om het energieverbruik aan banden te leggen en zware economische lasten op de Amerikaanse economie te leggen aldus een mededeling van het George C. Marshall Institute.