Ken je de voordelen van RSS ("Real Simple Syndication")?
Klik hier voor meer uitleg:
http://www.nrc.nl/rss/index.html
Ook deze blog heeft RSS. Als je een feed-lezer (1) hebt abonneer je dan op het volgende adres:
http://jdepoortere.blogspot.com/atom.xml
(1) Een lezer is bijvoorbeeld Attensa een plug-in voor Outlook
Zelf gebruik ik Mozilla Thunderbird, een uitstekende e-mail client die een ingebouwde feed-lezer heeft. Bijkomend voordeel van Thunderbird: zeer handige anti-spamfunctie.
Beide programma's zijn geheel gratis te downloaden:
http://www.mozilla.org/
http://www.attensa.com/
Saturday, August 27, 2005
Friday, August 26, 2005
KOOP NU BETAAL LATER (OF NOOIT)
Kopen met plastic, het lijkt zo Amerikaans als bagels en doughnuts Een nieuwkomer in Amerika wordt om de oren geslagen met aanbiedingen voor credit cards die het leven en het consumeren zoveel makkelijker zouden moeten maken. Er gaat vrijwel geen dag voorbij of de glanzende folders in de brievenbus tonen je de weg naar het moeiteloos consumeren. Maar wie op de aanbiedingen ingaat en een lange vragenlijst invult merkt algauw dat niets zo eenvoudig is als het lijkt. Negenennegentig kansen op honderd dat je enkele weken later een brief in de bus krijgt waarin je met spijt wordt meegedeeld dat je geen credit card kunt krijgen omdat je niet kredietwaardig bent. En je bent niet kredietwaaardig omdat je domweg geen credit history hebt. Een credit history krijg je door schulden te maken - kredietwaardig ben je als je die ook afbetaalt. Om krediet te krijgen moet je dus eerst schulden maken, om schulden te maken moet je kredietwaardig zijn, een vicieuze cirkel waar je als niet-Amerikaan moeilijk uit ontsnapt.
Maar voor de Amerikaanse consument is leven op krediet de gewoonste zaak van de wereld. Miljoenen Amerikanen zitten gevangen in een spiraal van schulden waar ze -aangelokt door de reclame - zijn ingestapt en waar ze tot voor kort uit konden stappen door persoonlijk failliet te gaan. Als je schulden te hoog oplopen laat je jezelf insolvabel verklaren en dan kun je met een schone lei opnieuw beginnen. Vorig jaar alleen maakten niet minder dan 1,6 miljoen Amerikanen gebruik van Chapter 7, de voorziening in de faillissementswetgeving die het mogelijk maakt met een simpele beslissing van de rechtbank van je schulden te worden verlost.
Vanaf volgende maand wordt die goocheltruc een heel stuk moeilijker. Onder zware druk van de machtige credit card maatschappijen en de banken heeft het Congres in het voorjaar een wet goedgekeurd die het persoonlijke failliet aan banden legt en president Bush heeft de wet zonder aarzelen ondertekend. Wie voortaan, gebukt onder de schuldenlast, naar de rechtbank stapt zal onder Chapter 13 vallen dat het de schuldenaar heel wat moeilijker maakt. Hij of zij zal zich dan moeten verbinden tot een afbetalingsplan en zich financieel laten begeleiden. Het gevolg is dat de rechtbanken nu overspoeld worden door faillissementsaanvragen. In oktober wordt de nieuwe wet van kracht en velen willen van de bestaande soepeler regeling gebruik maken voor het te laat is.
Meestal zijn het de ziektekosten die een gezin over de streep en de financiële afgrond in duwen. De Amerikaanse kranten staan bol van de verhalen als dat van de 41 jarige Linda Moore, een oudgediende van de luchtmacht, die nu deeltijds werkt als chauffeur van de schoolbus. Dat baantje brengt haar elf dollar per uur op. Ze is getrouwd met een timmerman die elke maand 1200 dollar binnenbrengt. Daarmee en nog wat alimentatie uit een vorig huwelijk kon het gezin van drie kinderen net het hoofd boven water houden. Maar bij zijn huwelijk had mijnheer Moore lekker verzwegen dat hij een oude schuld van 18000 dollar aan ziekenhuiskosten had uitstaan als gevolg van een ernstige knieblessure plus nog eens een bedrag van bijna 2500 dollar voor de behandeling van een depressie. Pas toen Linda merkte dat er steeds grotere sommen van haar toch al magere salaris werden afgehouden kwamen de schulden aan het licht en voor de Moores was failliet gaan de enige uitweg.
Of neem die 56-jarige mevrouw Hawks uit Oregon die geld opneemt van haar credit card om een opleiding te volgen in een business school. Toen ze de opleiding voltooid had bleek ze aan een zenuwaandoening te lijden die haar verhinderde haar nieuwe vaardigheden in de praktijk te brengen. Met meer dan 5000 dollar per maand af te betalen aan interesten alleen ging ze financieel kopje onder. Een paar weken na haar faillissement vond ze een kleurige folder in de bus: een uitnodiging om in te tekenen op een nieuwe credit card.
Johan Depoortere
KNACK 1 sept 2005
Maar voor de Amerikaanse consument is leven op krediet de gewoonste zaak van de wereld. Miljoenen Amerikanen zitten gevangen in een spiraal van schulden waar ze -aangelokt door de reclame - zijn ingestapt en waar ze tot voor kort uit konden stappen door persoonlijk failliet te gaan. Als je schulden te hoog oplopen laat je jezelf insolvabel verklaren en dan kun je met een schone lei opnieuw beginnen. Vorig jaar alleen maakten niet minder dan 1,6 miljoen Amerikanen gebruik van Chapter 7, de voorziening in de faillissementswetgeving die het mogelijk maakt met een simpele beslissing van de rechtbank van je schulden te worden verlost.
Vanaf volgende maand wordt die goocheltruc een heel stuk moeilijker. Onder zware druk van de machtige credit card maatschappijen en de banken heeft het Congres in het voorjaar een wet goedgekeurd die het persoonlijke failliet aan banden legt en president Bush heeft de wet zonder aarzelen ondertekend. Wie voortaan, gebukt onder de schuldenlast, naar de rechtbank stapt zal onder Chapter 13 vallen dat het de schuldenaar heel wat moeilijker maakt. Hij of zij zal zich dan moeten verbinden tot een afbetalingsplan en zich financieel laten begeleiden. Het gevolg is dat de rechtbanken nu overspoeld worden door faillissementsaanvragen. In oktober wordt de nieuwe wet van kracht en velen willen van de bestaande soepeler regeling gebruik maken voor het te laat is.
Meestal zijn het de ziektekosten die een gezin over de streep en de financiële afgrond in duwen. De Amerikaanse kranten staan bol van de verhalen als dat van de 41 jarige Linda Moore, een oudgediende van de luchtmacht, die nu deeltijds werkt als chauffeur van de schoolbus. Dat baantje brengt haar elf dollar per uur op. Ze is getrouwd met een timmerman die elke maand 1200 dollar binnenbrengt. Daarmee en nog wat alimentatie uit een vorig huwelijk kon het gezin van drie kinderen net het hoofd boven water houden. Maar bij zijn huwelijk had mijnheer Moore lekker verzwegen dat hij een oude schuld van 18000 dollar aan ziekenhuiskosten had uitstaan als gevolg van een ernstige knieblessure plus nog eens een bedrag van bijna 2500 dollar voor de behandeling van een depressie. Pas toen Linda merkte dat er steeds grotere sommen van haar toch al magere salaris werden afgehouden kwamen de schulden aan het licht en voor de Moores was failliet gaan de enige uitweg.
Of neem die 56-jarige mevrouw Hawks uit Oregon die geld opneemt van haar credit card om een opleiding te volgen in een business school. Toen ze de opleiding voltooid had bleek ze aan een zenuwaandoening te lijden die haar verhinderde haar nieuwe vaardigheden in de praktijk te brengen. Met meer dan 5000 dollar per maand af te betalen aan interesten alleen ging ze financieel kopje onder. Een paar weken na haar faillissement vond ze een kleurige folder in de bus: een uitnodiging om in te tekenen op een nieuwe credit card.
Johan Depoortere
KNACK 1 sept 2005
Subscribe to:
Posts (Atom)