Niets is zo fantastisch als de werkelijkheid. Neem nu dit: een hooggeplaatste ambtenaar van het Witte Huis moet ontslag nemen omdat bekend is geworden dat hij militaire geheimen heeft gelekt en een verslaggever komt in de gevangenis terecht omdat hij zijn bron niet bekend wil maken. Fictie of realiteit? Uitgerekend in de week dat Lewis Scooter Libby, de stafchef van vice-president Cheney tot ontslag werd gedwongen was in The West Wing, de politieke soap van NBC, te zien hoe de fictieve perschef van het Witte Huis gedwongen werd bekend te maken dat hij de lek was waar weken lang naar werd gezocht.
De samenloop van fictie en realiteit was niet geheel toevallig. De makers van The West Wing wisten natuurlijk ook dat de bijzondere aanklager Patrick Fitzgerald al twee jaar op zoek was naar de bron van het lek in het Witte Huis dat Cia-agente Valerie Plame uit de schaduw van de geheime dienst haalde en daarmee haar carrière effectief de grond inboorde. Maar dat de ontknoping in de televisieserie zou samenlopen met die in het echte Witte Huis was een voltreffer waarvoor Hollywood de televisiegoden dankbaar mag zijn.
Overigens hielden de gelijkenissen tussen fictie en realiteit hiermee niet op. In The West Wing doet de Republikeinse senator Arnold Vinick een gooi naar het presidentschap, maar komt daarbij in botsing met de christelijk conservatieve achterban van de partij. De christelijken willen in ruil voor hun steun aan de kandidaat dat die zou beloven enkel rechters te benoemen die tegen het recht op abortus zijn. Harriet Miers, door president Bush naar voren geschoven om in het Hooggerechtshof te gaan zetelen moest haar kandidatuur intrekken onder druk van de christelijke fundamentalisten die twijfelden aan haar conservatieve geloofsbrieven.
Voor de Amerikaanse televisiekijker wordt het op die manier steeds moeilijker om realiteit en fictie uit elkaar te houden. Toen vorige week de twee fictieve presidentskandidaten uit The West Wing met elkaar in debat gingen was op het scherm het nieuwslogo van NBC te zien en het debat werd geleid door een echte journalist van NBC-nieuws. Na afloop waren op de website van MSNBC – het zusterbedrijf van de nieuwszender – de resultaten te zien van een echte opiniepeiling over de vraag wie het debat had gewonnen. De democratische kandidaat haalde een ruime meerderheid maar de meeste ondervraagden gaven ook te kennen dat ze het fictieve debat ver boven het echte verkozen.
De politieke wereld is niet onverdeeld gelukkig met het succes van de politieke fictie Vooral Commander in Chief moet het ontgelden. In deze successerie van ABC is vice-president Mackenzie Allen (Geena Davis) door het onverwachte overlijden van president Bridges de eerste vrouwelijke president geworden van de Verenigde Staten. Merk op dat Mackenzie niet via gewone verkiezingen aan de macht is gekomen. Dat was wellicht zelfs voor Hollywood een politieke brug te ver. Maar ook nu kunnen veel conservatieven de politieke fictie nauwelijks smaken. Het moet gezegd dat Commander in Chief nauwelijks moeite doet om onpartijdig over te komen. De sinistere tegenspeler van president Allen is de Republikeinse speaker van het Huis van Afgevaardigden (Donald Sutherland) die geen smerige intriges en slagen onder de gordel uit de weg gaat.
Vorige week bezocht Mevrouw de President de staat Florida waar een orkaan dood en vernieling heeft gezaaid. Ze gaf FEMA (het Ministerie voor Rampenbestrijding) de opdracht om het uur te rapporteren over de toestand op het terrein: een duidelijke sneer aan het adres van het Witte Huis van George W Bush. Maar wat conservatief Amerika vooral dwars zit is een andere vermeende verborgen agenda. In serieuze politieke debatten hoor je conservatieve commentatoren fulmineren tegen deze poging van Hollywood om het Amerikaanse publiek rijp te maken voor het idee van een vrouwelijke president en dus de weg naar het Witte Huis te bereiden voor Hillary Clinton.
Johan Depoortere
Washington 13-11-2005
No comments:
Post a Comment